ازآنجاییکه منابع آب موجود محدود است برای برآوردن نیازهای غذایی آینده عملکرد بیشتر با مصرف آب بهینه و مدیریت کارآمد آب موجود با بهبود بهرهوری آب بهشدت مورد نیاز است. روشهای آبیاری قطرهای به لحاظ پتانسیل ایدهآل در توزیع آب با راندمان بالا یک راه حل مناسب جهت استفاده بهینه از منابع آب میباشد. در این پژوهش به مطالعه موردی برنامه آبیاری مرسوم در دو باغ پسته واقع در شهرستان رفسنجان پرداخته شده است. بهگونهای که یک باغ (A) بهصورت یکنواخت در طول فصل رشد کم آبیاری و در باغ دیگر (B) بر اساس میزان نیاز آبی در ماه پیک مصرف آب، آبیاری صورت میگرفت. نتایج بیانگر آن بود که در باغ A اثرات مربوط به تنش آبی مانند کاهش عملکرد، آفتاب سوختگی و سرخشکیدگی درختان بیشتر از باغ B بود. میزان عملکرد در باغ B نسبت به باغ A کاهش 60 درصدی در تولید محصول خشک در واحد هکتار داشت. نتایج بیانگر بهرهوری پایین در باغ A نسبت به باغ B میباشد