دانستن حد بهینه رطوبت خاک و شوری آب، به برنامهریزی آبیاری و تنظیم دورهای مناسب آبیاری، کمک مینماید. لذا، جهت تعیین حدود تخلیه مجاز رطوبت خاک در شوری های مختلف به منظور کاهش احتمال بروز تنش رطوبتی به محصول گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شاوور مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی منابع طبیعی خوزستان اجرا گردید. دو فاکتور دور آبیاری بر اساس درصد کاهش رطوبت خاک از حد ظرفیت زراعی (شامل سه سطح70% ،50% و30% آب قابل دسترس گیاه در محدوده ظرفیت زراعی تا نقطه پژمردگی) و سطوح شوری آب آبیاری (کمتر از 2 ، 5- 3 و 8- 6 دسی زیمنس بر متر) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مناسبترین دور آبیاری و شوری آب در مزارع گندم مناطق جنوبی استان خوزستان، بر اساس 30% آب دسترس گیاه(70 درصد کاهش رطوبت از حد ظرفیت زراعی) و حداکثر شوری آب نیز در دامنه 3 تا 5 دسی زیمنس بر متر میباشد به طوریکه با اعمال این مدیریت، کاهش معنیداری در عملکرد دانه (با عملکرد 3800 کیلوگرم در هکتار) رخ نداده و شوری خاک نیز در حد مجاز برای گندم (شوری 7/3 دسی زیمنس برمتر) کنترل خواهد گردید.