آبخیزداری عبارت است از مدیریت جنگل‌ها، مراتع، زمین‌های کشاورزی، خاک‌ها و منابع آب به‌منظور افزایش تولید منابع و حفظ تعادل اکولوژیک در محدوده حفاظت منابع طبیعی، به عبارتی دیگر آبخیزداری به مفهوم مدیریت جامع و هم‌آهنگ بر کلیه منابع موجود حوزه‌های آبخیز و بهره‌برداری اصولی و قانون‌مند بر مبنای حفظ آب و خاک و محیط زیست می‌باشد. در این تحقیق سعی شده است با توجه به منابع مطالعاتی موجود در ایران و دنیا به بررسی آبخیزداری هوشمند و مقایسه آن با برخی روشهای آبخیزداری که تاکنون استفاده شده، پرداخته شود. نتایج نشان داد که روش های آبخیزداری استفاده شده به تنهایی دیگر قادر به رفع نیازهای مختلف حوزه‌های آبخیز نیست و هم‌چنین آبخیزداری هوشمند نیز به تنهایی نمی‌تواند همه نیازهای حوزه آبخیز را تأمین کند هر چند که در مقایسه با روشهای آبخیزداری فعلی کارا تر و مؤثرتر است. بهترین روش برای این‌که حوزه‌های آبخیز پویا و با کم‌ترین تخریب وجود داشته باشد، استفاده تلفیقی از روشهای آبخیزداری هوشمند و روشهای استفاده شده فعلی است. این دو دیدگاه در کنار هم می‌توانند مشکل حوزه‌های آبخیز را نه تنها در ایران بلکه در دنیا در هر شرایط آب و هوایی و هم نوع خاکی به میزان زیادی حل کنند و حوزه‌های آبخیز را به هدف نهایی و غایی آبخیزداری که تعادل اکولوژیک است نزدیک‌تر کنند.
)