اکثر مناطق کشور ما در ناحیه خشک و نیمه خشک واقع شده و از کمبود آب و خاک مرغوب جهت کشاورزی رنج می برند . متوسط بارندگی کشور از ثلث بارندگی متوسط در جهان کمتر است. با توجه به اینکه حدود90% حجم آب مصرفی کشور در امر کشاورزی و تولید محصولات صرف می شود ، صرفه جویی آب از طریق مدیریت صحیح و بکار گیری فن آوری های پیشرفته لازم و ضروری است. کارایی مصرف آب با حفظ رطوبت خاک و افزایش ظرفیت نگهداری خاک و بهبود وضعیت نفوذپذیری قابل افزایش است. یکی از اقداماتی که می توان در زمینه صرفه جویی در مصرف آب و کود انجام داد استفاده از هیدروژل یا پلیمر های جاذب رطوبت در خاک مانند تورب ، ورمیکولایت، پرلیت ، پلی اکریلامید ، هیدروپلاس،واترلس،ایگتا ،استاکوسورب و چندین نوع دیگر می باشد. پلیمرهای فراجاذب رطوبت قابل به جذب آب به مقدار قابل ملاحظه ای می باشند. این پلیمرها مخازن کوچکی را در خاک بوجود می آورند که علاوه بر ذخیره آب، مواد غذایی و کود را نیز در محلول اطراف ریشه نگه داشته و باعث کاهش مصرف کود در خاک می شوند.در این تحقیق سعی گردیده تاریخچه استفاده از پلیمرهای فراجاذب رطوبت ، تحقیقات انجام شده بر روی این مواد و نتایج کاربرد این مواد و مزایا و محدودیتهای این مواد ارائه شود.
)