روش رایج انتقال و توزیع آب در سامانه‌های آبیاری تحت‌فشار، استفاده از الکتروپمپ‌ها است. با توسعه سامانه‌های آبیاری تحت‌فشار در چند دهه اخیر نگرش و ارزیابی سامانه‌های آبیاری تحت‌فشار عمدتاً بر افزایش کارایی مصرف آب و بهبود بازده آبیاری متمرکز بوده است. در حالی که سامانه‌های آبیاری تحت‌فشار اجرا شده در مقایسه با روش آبیاری سطحی، عمدتاً وابسته به منابع انرژی بیشتری بوده و در اغلب موارد بهره‌برداران به‌منظور اجرای سامانه‌های آبیاری تحت‌فشار از ایستگاه پمپاژ ثانویه و یا پمپ‌های با قدرت بیشتر، نسبت به روش آبیاری سطحی استفاده نموده‌اند. نکته حائز اهمیت آن است که عدم توجه به نکات فنی بهره برداری در برخی موارد منجر به افزایش مشکلات بهره برداران شده است. لذا به‌منظور حصول به یک "سامانه آبیاری بهره‌ور"، لازم است مشکلات اجرائی سامانه‌های آبیاری تحت‌فشار از منظر مصارف انرژی نیز مورد بررسی قرار گیرد. هدف تحقیق حاضر بررسی مشکلات و چالش‌های سامانه‌های آبیاری تحت‌فشار از دیدگاه مصارف انرژی بوده و بر اساس آن راهکارهایی اجرائی به‌منظور ارتقاء بهره‌وری انرژی در سامانه‌های آبیاری تحت‌فشار ارائه شده است.
)