درک بهتر از برآورد مقدار آب برگشتی به سطح آب زیرزمینی و تاثیر روش آبیاری بر مقدار آن یکی از مولفههای مهم در درک بیلان آبی منطقه و مدیریت منابع آب میباشد. در ایران در موارد بسیاری برای برآورد بیلان آبی عددی بین 15 تا 30 درصد از آب آبیاری بهعنوان آب برگشتی در نظر گرفته شده است. از آنجائیکه عوامل زیادی مانند توپوگرافی، ساختمان خاک، نوع گیاه، عمق توسعه ریشه و تبخیر-تعرق بر مقدار آب برگشتی تأثیر دارند لذا در نظر گرفتن رقمی ثابت برای آب برگشتی می‌تواند در برنامه‌ریزی‌های مدیریت منابع آب خطا ایجاد کند. در این مطالعه میزان آب برگشتی ناشی از آبیاری به آبخوان دشت بردسیر مورد ارزیابی قرار گرفت. گیاه یونجه که بیشترین سطح کشت زراعی منطقه را دارد انتخاب شد. برای این منظور کشت در مزرعه و کشت در میکرو لایسیمتر برای اندازهگیری تبخیر، تعرق انجام شد. از دستگاهTDR برای اندازهگیری رطوبت در چند عمق استفاده گردید. نتایج نشان داد که میزان تغذیه آب زیر زمینی از طریق آبیاری در این منطقه حدود 7/13 درصد میباشد و لحاظ نمودن مقادیر 15 تا 30 درصد از آبیاری بهعنوان آب برگشتی وجود خارجی ندارد.
)